Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Οικογένεια και παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες!!!

Όταν πρόκειται να αποκτήσεις ένα μωρό, είναι σαν να σχεδιάζεις ένα υπέροχο ταξίδι αναψυχής. Για παράδειγμα, το μεγάλο ταξίδι της ζωής σου στην Ιταλία. Τα σχεδιάζεις όλα! Αγοράζεις ένα σωρό ταξιδιωτικούς οδηγούς και κάνεις υπέροχα σχέδια, από το λεωφορείο που θα χρησιμοποιήσεις μέχρι ποια μέρα θα πας στο Κολοσσαίο και τη Fontana Di Ttrevi. Μαθαίνεις μερικές χρήσιμες εκφράσεις στα ιταλικά, για να είσαι σε θέση να συνεννοηθείς και όλα είναι υπέροχα!
Μετά από μήνες σχεδίων, φτάνει η μέρα της αναχώρησης. Ετοιμάζεις τις αποσκευές σου για να φύγεις και το αεροπλάνο απογειώνεται. Μετά από κάποιες ώρες ακούς την αεροσυνοδό από το μεγάφωνο "Καλώς ήρθατε στην Βιέννη"!Σκέφτεσαι "Βιέννη?", "Γιατί Βιέννη? Εγώ για Ιταλία ξεκίνησα!" "Σε όλη μου τη ζωή, ήθελα να κάνω το ταξίδι αυτό και να περπατήσω στη Ρώμη και στη Βενετία".
Υπήρξε μια αλλαγή στην πτήση. Το αεροπλάνο έχει προσγειωθεί στην Βιέννη και θα πρέπει να παραμείνετε εδώ. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν βρεθήκατε σε κάποιο απαίσιο μέρος.... απλώς διαφορετικό. Θα μπορούσαμε να πούμε λιγότερο φανταχτερό από την Ιταλία, αλλά με εξίσου υπέροχα μνημεία,
Έτσι, θα πρέπει να ενημερωθείς εκ νέου για τα αξιοθέατα, να προμηθευτείς νέους οδηγούς και να μάθεις και κάποιες χρήσιμες εκφράσεις. 
Είναι απλά ένα διαφορετικό μέρος! Σίγουρα είχες προετοιμαστεί για άλλο και άλλο προέκυψε, Αλλά αφού ξεπεραστεί το σοκ και μείνεις για λίγο εκεί, θα παρατηρήσεις τα υπέροχα παλάτια και τους ξεχωριστούς της κήπους.
Τώρα θα μου πεις, όλοι όσοι ξέρεις μιλούν και θα μιλούν για τις ομορφιές της Ιταλίας και εσύ πάντα θα σκέφτεσαι "Ναι, εκεί ήταν να πάω, αλλά τελικά, κάτι προέκυψε και κατέληξα στη Βιέννη.
Η απογοήτευση αυτού του ανεκπλήρωτου ονείρου για το μεγάλο ταξίδι της ζωής σου είναι μεγάλη...αλλά αν περάσεις της ζωής σου θρηνώντας επειδή δεν κατάφερες να πας στην Ιταλία, ίσως να μη μπορέσεις ποτέ να απελευθερωθείς για να χαρείς και να απολαύσεις τις ιδιαίτερες και μοναδικές ομορφιές της Βιέννης.


Είναι πολύ λογικό, οι γονείς να βλέπουν το παιδί τους σαν σωματική, ψυχική και πνευματική προέκταση του ίδιου τους του εαυτού. Το συναίσθημα αυτό είναι ακόμη πιο έντονο για τη μητέρα, η οποία κυοφορεί το έμβρυο και ένα κομμάτι του εαυτού της αλλά και του πατέρα, μεγαλώνει και αναπτύσσεται μέσα της. Οι γονείς όταν μαθαίνουν ότι περιμένουν παιδί, ονειρεύονται έναν ξανθό άγγελο με γαλάζια μάτια, που θα είναι το πιο έξυπνο, το πιο χαριτωμένο και γενικά το πιο....

Η εικόνα αυτή δεν περιλαμβάνει μέσα, ούτε μαθησιακές δυσκολίες, ούτε προβλήματα. Όταν λοιπόν αυτά εμφανίζονται, η εικόνα καταρρέει και ακολουθούνται τα εξής στάδια:


  • σοκ: μόλις εμφανιστεί το συναίσθημα αυτό, ο γονιός προσπαθεί με σπασμωδικές κινήσεις, να διορθώσει τα πράγματα
  • άρνηση: "όχι, το δικό μου το παιδί", "γιατί στο δικό μου?". Εδώ ο γονιός αρνείται να δει την πραγματικότητα και αμφισβητεί οποιαδήποτε έγκαιρη διάγνωση
  • ενοχές: οι ενοχές ξεκινούν από την ιδέα ότι ο ίδιος είναι υπεύθυνος για την κατάσταση. Ανατρέχει στην κληρονομικότητα του άλλου γονέα, στους εκπαιδευτικούς και στο σύστημα εκπαίδευσης
  • θρήνος: το συναίσθημα αυτό απορρέει από την αποδοχή για το γεγονός ότι το παιδί δεν θα ακολουθήσει το λαμπρό μέλλον, που ο γονιός είχε ονειρευτεί για εκείνο
  • ενεργητική στάση: εδώ ο γονιός, έχοντας περάσει από όλα τα προηγούμενα στάδια, ψάχνει λύσεις προκειμένου να βοηθήσει το παιδί του.



Από την προσωπική μου εμπειρία, η ενήλικη ζωή παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες, διαφοροποιείται ανάλογα με το πώς το αντιμετώπισε ο γονιός και φυσικά, από την πρόωρη παρέμβαση που δέχτηκε το παιδί στα παιδικά του χρόνια. 

Ο ίδιος ο γονιός 
  1. δεν θα πρέπει να συγκρίνει το παιδί του με άλλα  συνομήλικα παιδιά, 
  2. θα πρέπει να κρατάει μια στάση σταθερή, επιβράβευσης στο παιδί του, αφού τα βήματα που θα κάνει θα είναι σχετικά αργά,σε σχέση με άλλα παιδιά της ηλικίας του.
  3. οφείλει να παρέμβει όσο πιο έγκαιρα συνειδητοποιήσει την αδυναμία αυτή.
  4. θα πρέπει να διαχωρίζει τα δικά του όνειρα από τα όνειρα και κυρίως τις δυνατότητες του παιδιού του.


Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

"Ο μικρός μου αδερφός από το φεγγάρι"

"Ο μικρός μου αδερφός από το φεγγάρι" 

https://www.youtube.com/watch?v=sGb6JP8ktws


στα μάτια ενός μικρού παιδιού, ο αδελφός του κατάγεται από τον Άρη...


μετάφραση


"Θυμάμαι όταν ο μικρός μου αδελφός γεννήθηκε δεν ήξερε παρά να τρώει. Έτρωγε πολύ πολύ, έκλαιγε επίσης πολύ πολύ, αλλά αντιθέτως δεν κρατούσε κακία.

Τώρα ο αδελφός μου είναι μεγάλος αλλά δεν κινείται πολύ. Δεν λέει τίποτα. Καμιά φορά θα μου άρεσε να τον κάνω να γελάσει αλλά δεν γελάει. Κάνει σαν να μην με είδε σαν να μην με άκουσε. Ο μικρός μου αδελφός σα να βρίσκεται πάντα στα σύννεφα.

Είναι ήσυχος εκτός από τις φορές που βάζουμε την ηλεκτρική σκούπα, όταν βάζουμε κάτι να ψήσουμε, όταν περνάμε μέσα από ένα τούνελ ή όταν τραγουδάμε για τα γενέθλια, όταν έχουμε επισκέπτες που εκείνος δεν επιθυμεί, όταν του κόβουμε τα νύχια, όταν χειροκροτούμε και όταν τον σταματάμε από το παιχνίδι, τότε θυμώνει πάρα πολύ και δεν είναι καθόλου αστείο!

Ο μπαμπάς και η μαμά είναι υποχρεωμένοι να του κόβουν τα μαλλιά όταν κοιμάται, πολύ απαλά.

Ο μικρός μου αδελφός πάει στον παιδικό σταθμό αλλά δεν παίζει με τα άλλα παιδιά, κοιτάζει στο κενό. Κάθε φορά που πηγαίνουμε βόλτα οι κύριοι και οι κυρίες μας κοιτάζουν πολύ επίσης και μετά ο αδελφός μου κάνει παράξενες κινήσεις, κουνάει τα χέρια του σαν να επρόκειτο να πετάξει. Υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται γιατί νομίζουν ότι είναι μια αρρώστια που μπορεί να μεταδοθεί.

Του κάνω δώρα μπιζού, του αρέσουν τα μπιζού γιατί λάμπουν αλλά δεν τα αγγίζει, ή πολύ λίγο, με την άκρη του δαχτύλου.

Έχει δει πολλούς ειδικούς, πολλούς, πολλούς, τους βλέπει συχνά. Ο μπαμπάς και η μαμά λένε ότι δεν είναι όπως όλος ο κόσμος, είναι λίγο περίεργος. Εγώ όμως κοιτάζω πάντα τον μικρό αδελφό, αυτόν τον μικρό αδελφό που κοιτάζει πάντα τον ουρανό, ακόμα και όταν πηγαίνουμε για ψώνια, ακόμα και στο αυτοκίνητο του αρέσει να κοιτάζει τον ουρανό.

Ο μικρός μου αδελφός έχει γεννηθεί όπως όλος ο κόσμος, αλλά έρχεται από το φεγγάρι. Ε, ναι του αρέσει αυτό που γυαλίζει όπως το φεγγάρι. Του αρέσει ότι είναι στρογγυλό και μοιάζει στο φεγγάρι, όπως και τα καπάκια στα φρεάτια και κάθε φορά που βρίσκεται μπροστά σε ένα από αυτά, εάν θέλουμε να προχωρήσει, θα πρέπει να βάλουμε το πόδι μας πάνω στο καπάκι και δεν το βλέπει πια και συνεχίζει τον δρόμο του.

Του αρέσει επίσης να ανεβαίνει τις σκάλες όχι όμως και να τις κατεβαίνει. Προτιμά να ανεβαίνει και δεν σταματά. Ανεβαίνει, ανεβαίνει. Ο μικρός μου αδελφός είναι ένας πρίγκιπας, ένας πρίγκιπας - μαέστρος ορχήστρας. Εγώ θα ήθελα να ήμουνα μια νεράιδα να του κάνω μάγια ώστε να προτιμήσει να είναι εδώ από ότι στο φεγγάρι και έτσι να του δώσω το χέρι μου για να έρθει μαζί μου.

Με τον μικρό μου αδελφό έχουμε εφεύρει μια γλώσσα οι δυο μας. Παίζουμε το παιχνίδι με το καπέλο. Φοράω το καπέλο και εκείνος γελά και μετά τρέχει μετά από πίσω μου. Εκείνη την στιγμή είμαστε οι δυο μας και είναι ωραία.

Τον κόσμο του φεγγαριού...
δεν τον γνωρίζουμε καλά.
Έχουμε ανέβει
αλλά ξεχάσαμε
να τον εξερευνήσουμε καλά.

Για να καταλάβουμε τον μικρό μας άνθρωπο
πρέπει να κάτσουμε, να κοιτάξουμε και
να μην μας πτοήσουν όλες αυτές οι πράξεις
απόσυρσής του αλλά κυρίως
σιγά-σιγά να τον οδηγήσουμε να γευτεί
τον δικό μας κόσμο.

Οφείλουμε να οπλιστούμε με υπομονή
για να καταφέρουμε να κρεμάσουμε στο φεγγάρι
μια χρυσή κλωστή που να φτάνει μέχρι την παλαιά γη.

Μέχρι πού αυτός ο μικρός αδελφός του φεγγαριού
θα έρθει να μας συναντήσει;

Μέχρι που θα πάμε, εμείς, για να τον συναντήσουμε;..."





Ορισμός του αυτισμού:
O Αυτισμός είναι μια διάχυτη διαταραχή ψυχολογικής ανάπτυξης του ατόμου. Ο όρος Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή (Δ.Α.Δ)περιλαμβάνει:
  • δυσκολίες στις κοινωνικές συναναστροφές, συναλλαγές αλλά και στη συναισθηματική αμοιβαιότητα
  • δυσκολίες στον τρόπο επικοινωνίας, καθώς δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα στο πρέπον και το μη πρέπον
  • στερεότυπο, επαναλαμβανόμενο ρεπερτόριο δραστηριοτήτων, καθώς και επαναλαμβανόμενες κινήσεις και συμπεριφορές
  • ανομοιογενή ανάπτυξη γνωσιακών λειτουργιών
Αρκεί να αναφέρω ότι τα χαρακτηριστικά αυτά ποικίλλουν σε βαρύτητα, από άτομο σε άτομο.


Στις διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές περιλαμβάνονται, σύμφωνα με το ταξινομικό εγχειρίδιο της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας ICD10, τα σύνδρομα που αναφέρονται παρακάτω, ενώ δίπλα τους υπάρχουν και οι ονομασίες που κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκαν για να υποδηλώσουν αυτά, καθώς και μια μικρή περιγραφή:

  1. αυτισμός της παιδικής ηλικίας: βρεφικός αυτισμός, βρεφική ψύχωση, σύνδρομο Κanner (τα παιδιά αυτά γεννιούνται και έρχονται στον κόσμο με εγγενή αδυναμία να αναπτύξουν τη βιολογικά καθορισμένη συναισθηματική επαφή)
  2. άτυπος αυτισμός: νοητική καθυστέρηση με αυτιστικά χαρακτηριστικά
  3. σύνδρομο Rett: αποτελεί μια περίπλοκη γενετικά νευρολογική διαταραχή, η οποία εμφανίζεται μόνο σε κορίτσια. Συνηθέστερα σχετίζεται με βαριά νοητική υστέρηση και κινητική αναπηρία
  4. παιδική αποδιοργανωτική διαταραχή: σύνδρομο Heller (μοιάζει με τον αυτισμό αλλά εμφανίζεται πριν από την ηλικία των 10 ετών. Για να δοθεί η διάγνωση αυτή, θα πρέπει το παιδί να έχει φυσιολογική ανάπτυξη τα 2 πρώτα χρόνια και στη συνέχεια να έχει απώλεια των δεξιοτήτων που αποκτήθηκαν τα 2 προηγούμενα χρόνια στους τομείς: γλωσσική έκφραση ή αντίληψη, κοινωνικές δεξιότητες, κινητικές δεξιότητες, παιχνίδι, προσαρμοστική συμπεριφορά, έλεγχος του ορθού ή της κύστης)
  5. σύνδρομο Asperger: σχιζοειδής διαταραχή της παιδικής ηλικίας
  6. Διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή. μη καθοριζόμενη
  7. Άλλες διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές

Σύμφωνα με το DSM- IV ( Εγχειρίδιο Διαγνωστικής και Στατιστική της Αμερικάνικης Ψυχιατρικής Εταιρίας), ένα άτομο με αυτισμό θα πρέπει να παρουσιάζει έξι από τα παρακάτω δώδεκα κριτήρια, εκ των οποίων τα δύο να έχουν σχέση με την κοινωνική αλληλεπίδραση και το ένα να έχει σχέση με την περιοχή της στερεότυπης επικοινωνίας

Κριτήρια που έχουν σχέση με την κοινωνική αλληλεπίδραση:

  • εμφανής μειονεξία στη μη λεκτική συμπεριφορά
  •  αδυναμία ανάπτυξης σχέσεων με συνομίληκους 
  • απουσία αυθόρμητης αναζήτησης άλλων με σκοπό το μοίρασμα των ενδιαφερόντων
  •  απουσία συναισθηματικής αμοιβαιότητας

Κριτήρια που έχουν σχέση με την επικοινωνία:


  • καθυστέρηση ανάπτυξης προφορικού λόγου
  •  χρήση στερεότυπων εκφράσεων (πολλές φορές χρήση λεξιλογίου, μικρότερης ηλικίας)
  • αδυναμία ανάπτυξης διαλόγου ή συμμετοχής σε συζήτηση
  • αδυναμία συμμετοχής σε παιχνίδια με στοιχεία προσποίησης ή μίμησης
Κριτήρια που έχουν σχέση με στερεότυπη συμπεριφορά:

  • στερεότυπες κινήσεις
  • ενασχόληση με συγκεκριμένα αντικείμενα και πολλές φορές με συγκεκριμένα μέρη των αντικειμένων αυτών
  • έντονη ενασχόληση με περιορισμένο πρότυπο ενδιαφερόντων
  • δύσκαμπτη προσκόλληση σε μη λειτουργικές τελετουργίες



Άλλα συνοδά χαρακτηριστικά των παιδιών με αυτισμό:

  • μη αναμενόμενες συναισθηματικές αντιδράσεις, όπως γέλιο, κλάμα, φωνή χωρίς λόγο
  • αντοχή στον πόνο
  • έλλειψη φοβίας σε καταστάσεις πραγματικού κινδύνου
  • διαταραχές στον ύπνο
  • προβλήματα στη διατροφή
  • ανωμαλίες στην ανάπτυξη αλλά και εξέλιξη συγκεκριμένων γνωστικών λειτουργιών
  • υπερκινητικότητα  - παρορμητικότητα
  • αυτοτραυματική συμπεριφορά
  • παράξενες αντιδράσεις σε αισθητηριακά ερεθίσματα

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Ο δυσλεξικός φοιτητής.

Δεν είναι λίγα τα άτομα, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, τα οποία προχωρούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, χωρίς να έχει διαγνωστεί η δυσλεξία η οποία αντιμετωπίζουν. Δυσκολίες στο σχολείο, όπως η καθυστέρηση στην εκμάθηση της ανάγνωσης, η δυσχέρεια στη "φωναχτή" ανάγνωση και ο αργός ρυθμός σε προφορικό και γραπτό λόγο, πολλές φορές δεν διαπιστώνονται επίσημα από γονείς και εκπαιδευτικούς, με αποτέλεσμα οι φοιτητές να μην έχουν γνώση της δυσλεξίας,η οποία τους ταλαιπωρεί.

Πριν βγάλουμε, βέβαια, οποιοδήποτε συμπέρασμα, θα πρέπει να αποκλείσουμε άλλα εμπόδια στη μάθηση. Κάποια από αυτά είναι προβλήματα στην ακοή ή την όραση, εκπαιδευτικές εμπειρίες και ευκαιρίες που είχε το άτομο κατά τα σχολικά έτη, η μητρική γλώσσα ή άλλες μαθησιακές δυσκολίες όπως η δυσπραξία, η ΔΕΠ-Υ ή το σύνδρομο Asperger. Ωστόσο, δεν αποκλείεται ένας ή περισότεροι από αυτούς τους παράγοντες,να συνυπάρχουν με τη δυσλεξία. Ο ρόλος εδώ του ειδικού εκπαιδευτικού, είναι να διαχωρίσει τα πιθανά αίτια των δυσκολιών αυτών.

Φοιτητές που μιλούν τα ελληνικά ως δεύτερη γλώσσα:

Οι δίγλωσσοι φοιτητές σε οποιαδήποτε χώρα, αντιμετωπίζουν αρκετές δυσκολίες, καθώς η μητρική τους γλώσσα διαφέρει από την επίσημη της χώρας σπουδών. Οι εξετάσεις λοιπόν, είναι σημαντικό να γίνονται με ορισμένες διευκολύνσεις, οι οποίες θα βοηθήσουν τους φοιτητές να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις των μαθημάτων. Οι διευκολύνσεις αυτές είναι: περισσότερος χρόνος (τον οποίο θα καθορίσει ο αρμόδιος καθηγητής), παράβλεψη ορθογραφικών λαθών σε μαθήματα που δίνεται περισσότερη έμφαση στο νόημα, περαιτέρω διευκρινήσεις, όπου αυτό είναι εφικτό και σε περιπτώσεις που είναι δυνατό, η προφορική εξέταση να γίνεται στη μητρική γλώσσα.

Είναι απλοικό να ισχυριστεί κάποιος ότι οι δίγλωσσοι φοιτητές δεν μπορούν να διαγνωστούν με δυσλεξία. Είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνει κάποιος θετική διάγνωση δυσλεξίας από τη στιγμή που ο φοιτητής κάνει συγκεκριμένο τύπο λαθών και έχει αδυναμίες σε γνωστικούς τομείς που σχετίζονται με τη δυσλεξία.

Τα τεστ που θα χρησιμοποιηθούν για τη διάγνωση της δυσλεξίας σε ενήλικες θα πρέπει να αξιολογούν ένα ευρύ φάσμα δεξιοτήτων καθώς επίσης, να είναι σταθμισμένα. Με τον όρο σταθμισμένα εννοούμε δοκιμασίες που συγκρίνουν την επίδοση του ατόμου με τις επιδόσεις του γενικού πληθυσμού της ίδιας ηλικίας.





Τί πρέπει να περιλαμβάνει η ολοκληρωμένη διαγνωστική έκθεση:



  1. περίληψη του οικογενειακού και σχολικού πλαισίου, βασικές πληροφορίες του ιστορικού του ατόμου
  2. επίδοση στην ανάγνωση και στη γραφή (γραπτή έκφραση και ορθογραφία)
  3. λεκτικές και μη λεκτικές ικανότητες
  4. συμπέρασμα: με βάση τα παραπάνω γίνεται αναφορά στο αν στοιχειοθετείται ή όχι η διάγνωση της δυσλεξίας
  5. προτεινόμενες διευκολύνσεις: εδώ, το κάθε πανεπιστήμιο προτείνει το είδος της στήριξης που θα ωφελούσε το φοιτητή.


Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Δυσπραξια

Πολλές φορές, η διαγνωστική αξιολόγηση της δυσλεξίας μπορεί να αποκαλύψει συμπτώματα δυσπραξιας. Πρόκειται για δύο διαφορετικές μαθησιακές δυσκολίες οι οποίες όμως,μπορεί να συνυπάρχουν.

Η δυσπραξια είναι μια ειδική μαθησιακη δυσκολία που σχετίζεται με την αδρά και λεπτή κινητικότητα. Σε ορισμένες περιπτώσεις που έχουμε μια διαγνωστική έκθεση ατόμου που αντιμετωπίζει δυσλεξία, υπάρχει  πιθανότητα να συγκεντρώνει στοιχεία και δυσπραξιας.

Το Ίδρυμα για τη δυσπραξια δίνει τον ακόλουθο ορισμό:
"Η αναπτυξιακή δυσπραξια είναι μια βλάβη ή ανωριμότητα της οργάνωσης της κίνησης. Η αδυναμία του εγκεφάλου να επεξεργαστεί σωστά πληροφορίες και να τις μεταδώσει σωστά με τη μορφή ολοκληρωμένων μηνυμάτων,έχει ως απόρροια τη δυσπραξια. Το άτομο που έχει αυτή τη μαθησιακη δυσκολία, αδυνατεί να σχεδιάσει, να οργανώσει και να ολοκληρώσει πράξεις που επιθυμεί.


Φοιτητές και μαθητές με δυσπραξια έχουν ακατάστατο γραφικό χαρακτήρα, φτωχή αίσθηση προσανατολισμου και πολλές φορές δυσκολία σε αθλητικές δραστηριοτητες. Είναι απαραίτητο, οι εκπαιδευτικοι να μπορούν να ξεχωρίσουν τους τομείς που επηρεάζει η Δυσλεξία και η Δυσπραξια, ώστε να μπορέσουν να βοηθήσουν τους μαθητές ή φοιτητές τους. 

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Έξυπνες λύσεις για παιδιά με δυσορθογραφία

Η αλήθεια είναι πως το φαινόμενο της δυσορθογραφίας ταλαιπωρεί πολύ τα παιδιά με δυσλεξία και άλλες μαθησιακές δυσκολίες. Η σωστή, όμως ενημέρωση και καθοδήγηση, οδηγεί τα παιδιά στο να γίνουν λειτουργικά και να ανακτήσουν την αυτοπεποίθησή τους. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, πως η γραφή αποτελεί το σημαντικότερο τρόπο έκφρασης.

Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενα άρθρα μου, το σημαντικότερο και το πρώτο βήμα που θα βοηθήσει είναι η έγκαιρη διάγνωση και η αποδοχή της δυσκολίας από τους γονείς.

Τα βήματα που ακολουθούν, μπορούν να χρησιμοποιηθούν από γονείς αλλά και από ανθρώπους που δεν είναι ειδήμονες στο χώρο και έχουν στόχο στην απόκτηση ικανότητας εμπλουτισμού.


  • Για να βοηθήσουμε το παιδί, το πρώτο που θα πρέπει να κάνουμε είναι να βεβαιωθούμε ότι κατανοεί τη διαφορά μεταξύ θέματος και κατάληξης. Για να το πετύχουμε αυτό, μπορούμε, χρωματίζοντας τη φωνή μας, να κλίνουμε τη συγκεκριμένη λέξη ώστε να εμπεδώσει μέχρι που μένει σταθερό και από που αρχίζει και διαφοροποιείται.
Έξυπνο τρικ για επιτύχουμε το συγκεκριμένο στόχο: Παίρνουμε καρτέλες με εικόνες οι οποίες ανταποκρίνονται στην ηλικία του παιδιού και φυσικά είναι ευδιάκριτες ή κόβουμε εικόνες από περιοδικά. Ακριβώς από κάτω σε ένα χαρτί γράφω τη λέξη και ζητάω από το παιδί να χρωματίσει με χρώμα της αρεσκείας του, το θέμα της λέξης (η απόκτηση πρωτοβουλίας στην περίπτωση των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες, είναι καθοριστικής σημασίας).

Ύστερα, ανακατεύω τις λέξεις και του ζητώ να τις τοποθετήσει κάτω από τις αντίστοιχες εικόνες. Εδώ, σε ηλικιακά, μεγαλύτερα παιδιά, είναι ακόμη πιο δημιουργικό, ο εκπαιδευτικός να μη βλέπει την εικόνα και το παιδί να προσπαθεί να την περιγράψει, χωρίς να πει τη λέξη.

Υπαγορεύω τη λέξη. Αν τα λάθη επιμένουν στις ίδιες λέξεις, η πλαστελίνη είναι μια αποτελεσματική μέθοδος για να βοηθήσει το παιδί να σχηματίσει το γράμμα της λέξης, αφού η όραση συνυπάρχει με την αφή.




  • Το δεύτερο βήμα είναι η εκμάθηση των καταλήξεων. Σε αυτή την περίπτωση ομαδοποιώ λέξεις με κοινά χαρακτηριστικά.
π.χ ρήματα σε -ώ και -ω
ουσιαστικά σε -ω και -ο
επίθετα σε -εινός, -ινός, -οινός, -ηνός, -υνός.
ουσιαστικά σε -είς και ρήματα σε -είς

Γράφω όσες περισσότερες λέξεις μπορώ στην κάθε κατηγορία. Στη συνέχεια ζητάω από το παιδί να της δει και να τις αντιγράψει σε χαρτί ή σε υπολογιστή (υπάρχουν περιπτώσεις που ο υπολογιστής έχει να επιδείξει θεαματικά αποτελέσματα σε παρόμοιες περιπτώσεις, καθώς στα παιδιά αποτυπώνεται καλύτερα η ορθογραφία μιας λέξης με χρώματα του υπολογιστή και φυσικά όχι χειρόγραφα).

Δίνω στο παιδί ένα κείμενο ευχάριστο και διασκεδαστικό και κοντά στα ενδιαφέροντά του, στο οποίο όμως είναι κενές οι καταλήξεις των λέξεων και ζητάω από το παιδί να γράψει με κόκκινο την κατάληξη -είς όπου αυτή είναι ουσιαστικό και με μπλε όπου αυτή είναι ρήμα.

Μόλις εμπεδώσει τις συγκεκριμένες ομάδες λέξεων, προχωράω στους διφθόγγους και γενικότερα σε δυσκολότερες ομάδες λέξεων.

  • Όταν φθάσει το παιδί στην τάξη που θα πρέπει να μάθει την ορθογραφία του σχολείου, επαναλαμβάνω όλα τα παραπάνω βήματα μαζί.

Αρχικά λοιπόν, κάνουμε μια φωναχτή ανάγνωση της ορθογραφίας και ζητάμε από το παιδί να το κάνει εικόνα αυτό το οποίο περιγράφει η πρόταση (όσο αυτό φυσικά, είναι δυνατόν).

Στη συνέχεια χωρίζουμε στις λέξεις, στις οποίες αυτό είναι δυνατό το θέμα από την κατάληξη και ζητάμε από το παιδί να τις χρωματίσει.

Όταν πια θα έχει φθάσει σε σημείο να τη γράψει μόνο του, καλό τα ήταν να γράψει το θέμα και τις καταλήξεις με τα χρώματα που είχε επιλέξει νωρίτερα.



Ας μην ξεχνάμε βέβαια πως η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως, άρα μια επανάληψη πριν πάει στο σχολείο θα επιφέρει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

Το πριν...και το μετά!

Γραπτό δυσλεξικής μαθήτριάς μου, α' γυμνασίου, που μόλις είχα αναλάβει
Η εξέλιξή της μετά από 4 μήνες δουλειάς στις αδυναμίες της.



Παρατηρήσεις:

Στο πρώτο γραπτό είναι φανερές οι συνεχείς επαναλήψεις.
Η έλλειψη παραγράφων 
Έλλειψη διαρθρωτικών λέξεων.
Αδυναμία να γεμίσει μια μικρή, για την ηλικία της, παράγραφο, που της είχα οριοθετήσει.
Έλλειψη φαντασίας
Φτωχό λεξιλόγιο.
Πολύ περισσότερα ορθογραφικά λάθη 

Μετά από πολλή και καθημερινή εστιασμένη δουλειά, στις αδυναμίες αυτές, νομίζω πως κάτι καταφέραμε!

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Αξιολόγηση γραπτού λόγου στις Μαθησιακές δυσκολίες!

Η αξιολόγηση στο γραπτό λόγο, ενός παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες είναι πολύ σημαντική, καθώς απ'αυτήν θα εξαρτηθεί τί πορίσματα θα βγάλουμε για τις δυσκολίες τις οποίες αντιμετωπίζει καθώς και στην παρέμβαση, στην οποία θα προβούμε.

Για να αξιολογήσω το γραπτό ενός μαθητή μου, φροντίζω πάντα να:



  • δίνω λευκή κόλλα 
  • βάζω ένα θέμα βατό, αλλά κυρίως ευχάριστο στο παιδί (κοντά στα ενδιαφέροντά του) ή ακόμη και ελεύθερης επιλογής
  • το αφήνω να επιλέξει το χρώμα του στυλό, Η ευχάριστη διάθεση εξαρτάται από μικρά πράγματα. Εδώ αξίζει να σημειώσω ότι δεν είναι λίγες οι φορές που ο μαθητής επιλέγει κόκκινο προκειμένου να μη διορθώσει ο καθηγητής μετά.
  • χρονομετρώ πάντα τα γραπτά των παιδιών. Εάν κάνει πολλή ώρα ίσως αποφεύγει να εμπλακεί σε γραπτή διαδικασία, εάν βιάζεται πάρα πολύ, ελέγχεται η βιασύνη π.χ δεπυ
  • κρατάω πάντα σε αρχείο τα γραπτά του κάθε μαθητή προκειμένου να φανεί η εξέλιξη και η πρόοδός του.
  • μετρήσω πόσες λέξεις έγραψε, σε πόση ώρα και διαιρώντας να σημειώσω πόσες λέξεις έγραψε το λεπτό
Χαρακτηριστικά, με τη σειρά, τα οποία ελέγχω, με σκοπό να δω σε ποιο στάδιο βρίσκεται ο μαθητής.

Μορφή γραπτού:


  1. ανομοιογένεια / ασυμμετρία
  2. δυσκολία στην κλίση και στον προσανατολισμό
  3. ύπαρξη στιγμάτων (μουτζούρες)
  4. γραφο-φωνολογική- γραφο-φωνοσυντακτική ενημερότητα: συνενώσεις, παραλείψεις, κατατμήσεις, αντικαταστάσεις, αντιμεταθέσεις, παρατονισμοί. Εδώ σημειώνουμε ποσοστά λέξεων και παραδειγμάτων για το καθένα, προκειμένου να δούμε πού θα εστιάσουμε στην παρέμβαση
  5. ύπαρξη ή μη στη διάκριση πεζών- κεφαλαίων
  6. ορθογραφία: ιστορική (ορθογραφημένη γραφή στο θέμα)- γραμματική (ορθογραφημένη γραφή στην κατάληξη)
  7. σημεία στίξης, τονισμός
Μορφή παραγράφου:

  1. ύπαρξη ή μη, παραγράφων
  2. απουσία εσοχής πρώτης γραμμής παραγράφου
  3. απουσία τήρησης περιθωρίων (π.χ αριστερά τήρηση, δεξιά μη τήρηση)
  4. απουσία μηχανισμού αυτοδιόρθωσης
Μορφή περιεχομένου:

  1. ανταπόκριση ως προς το κεντρικό ζητούμενο του θέματος (μερική- πλήρης, ολική αδυναμία)
  2. δευτερεύουσες λεπτομέρειες (που, πότε, αποτέλεσμα, εγκιβωτισμένη αφήγηση- αφηγηματικά μέσα, τεχνικές)
  3. ανάπτυξη εννοιών /κατηγοριοποίηση,περιγραφή, λειτουργικότητα
  4. αξιολόγηση επιχειρημάτων: αληθές, μη αληθές, έγκυρο, μη έγκυρο


Μορφή/ δομή πρότασης:

  1. σημεία στίξης
  2. μήκος πρότασης (μακροσκελείς ή βραχείες). Αν συνδέονται μεταξύ τους με σημεία στίξης.

Λεξιλόγιο:

  1. απλό, σύνθετο, λιτό, εκλαικευμένο, εξεζητημένο
  2. φτωχό: απουσία μεταφορών, παρομοιώσεων, απουσία χρήσης επιθέτων, επαναλήψεις, απουσία συνωνύμων ή αντωνύμων
  3. μορφοσύνταξη- σύνταξη: συντακτικά λάθη, λανθασμένη σειρά
  4. συνοχή, συνεκτικότητα
Τέλος, υπογραμμίζω ότι όλα τα παραπάνω ελέγχονται με βάση ατομικά χαρακτηριστικά του παιδιού, όπως ηλικία, μορφωτικό επίπεδο, καθώς και το αν έχει δεχτεί κάποιου είδους παρέμβαση νωρίτερα.
Μόλις συγκεντρώσουμε λοιπόν τα πορίσματά μας για το γραπτό λόγο, προχωράμε σε παρέμβαση με στόχους οι οποίοι θα τεθούν ένας ένας.

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Γονιος: Το πιο δύσκολο "επάγγελμα" στον κόσμο. Γονιός ΔΕΝ γεννιέσαι...γίνεσαι!

Η καθημερινή επαφή μου με, διαφορετικού τύπου, γονείς και κατ' επέκταση οικογένειες καθώς και η ανάγνωση που κάνω κάθε μέρα σε ποικίλα ιστολόγια, στα οποία αναρτούν άρθρα γονείς για να συζητήσουν το πρόβλημα ή τη δυσκολία του δικού τους παιδιού, με έχει κάνει να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι είναι κάποιοι άνθρωποι που γεννήθηκαν για να είναι γονείς και κάποιοι άλλοι που απλά ονειρεύονταν να κάνουν το ξανθό, γαλανομάτικο αγγελούδι και από τη στιγμή που δεν γεννήθηκε έτσι, δεν γνωρίζουν πώς να διαχειριστούν την κατάσταση.

Κατανοώ ότι είναι πολύ δύσκολο να αποδεχθείς ότι το παιδί σου δεν είναι όπως τα υπόλοιπα, όπως, από το να αντιμετωπίζει μία μαθησιακή δυσκολία μέχρι νοητική υστέρηση ή κάποιο σύνδρομο, που δεν το δυσκολεύει μόνο στις γνωστικές ικανότητες. Σαν εκπαιδευτικός γνωρίζω, πώς την οποιαδήποτε τύπου δυσκολία ανακαλύψω, πως αντιμετωπίζει ένα παιδί, οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν όσο πιο ομαλά γίνεται. Τί γίνεται όμως από 'κει και πέρα? Από τη στιγμή που οι γονείς το μάθουν, διαφέρει πολύ η αντίδρασή τους. Οι πιθανές αρνητικές αντιδράσεις είναι: "τί θα πει ο κόσμος?", "πότε δηλαδή θα γράψει 20?", "η δυσλεξία σημαίνει ότι είναι χαζό?", "θα μπορέσει να μπει στο πανεπιστήμιο", "και αν μείνει στην ίδια τάξη?"

Όλα αυτά τα ερωτηματικά είναι λογικά και αναμενόμενα να υπάρχουν, αλλά δευτερευόντως. Είναι κατανοητό ότι η σχολική κοινότητα έχει αρκετές απαιτήσεις, αλλά το κάθε παιδί έχει τις ιδιαιτερότητές του. Οι στόχοι δεν μπορούν να τίθενται και να επιτυγχάνονται όλοι μαζί αλλά ένας-ένας. Οι γονείς είναι απαραίτητο να είναι δίπλα στα παιδιά τους και, με τη συμβουλή του εκάστοτε εκπαιδευτικού να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις καθημερινές απαιτήσεις. Θαυμάζω πραγματικά τη μητέρα και τον πατέρα που ρωτούν να μάθουν, να αναγνωρίσουν συμπτώματα στο παιδί τους που πιθανόν πριν λίγο να έχουν δει σε κάποιο βιβλίο ή άρθρο περιοδικού και κυρίως θαυμάζω τους γονείς εκείνους που δεν τους ενδιαφέρει τί θα "πει ο κόσμος", που θα δημιουργήσουν παιδιά να βασίζονται στα δικά τους πόδια. Αντίστοιχα, λυπάμαι πολύ όταν βλέπω οικογένειες, στις οποίες οι γονείς θέτουν ως πρωταρχικές τις δικές τους ανάγκες και η εκάστοτε δυσκολία του παιδιού τους μπαίνει στην άκρη, για την ακρίβεια το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να περάσουν την τάξη.

Από προσωπική μου εμπειρία σας παραθέτω ένα χαρακτηριστικό υπόδειγμα ΓΟΝΕΑ, που το παιδάκι του έπασχε από σύνδρομο down. Όπως συγκεκριμένα μου είπε η μητέρα "το παιδί μου δεν έχει κάτι, αυτό το κάτι το έχουν οι άλλοι γύρω του ". Μεγαλώνοντας λοιπόν, η μητέρα αυτή το παιδί της με αυτήν την κοσμοθεωρία, είδα ένα αγοράκι 9 χρονών πολύ λειτουργικό και αυτόνομο, να μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, εκεί που παιδάκια με παρόμοιο πρόβλημα δεν μπορούσαν ούτε καν να επικοινωνήσουν μαζί σου.Κατανοούμε λοιπόν, ότι το ΠΑΝ, το Α και το Ω είναι ο τρόπος που θα μεγαλώσει ένα παιδί και όχι η ποσότητα αλλά η ποιότητα των αγαθών. 



Σαν γυναίκα κατανοώ την ανάγκη κάθε γυναίκας να γίνει μητέρα, κατανοώ κάθε όνειρο που έχει να γεννήσει έναν άγγελο, τον ομορφότερο και πολύ έξυπνο, που να μην διαφέρει από τα υπόλοιπα παιδάκια. Κι αν αυτό όμως δε συμβεί?? είτε στην εμφάνιση, είτε στην εξυπνάδα....απο'κει ακριβώς και πέρα αρχίζει ο Γονιός..μέχρι τότε ήταν το dna και η τύχη.

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Σχολική Βία: Μήπως γίνατε κι εσείς ποτέ μάρτυρας ενός τέτοιου φαινομένου?

Το θέμα που παραθέτω σήμερα είναι μεγάλων διαστάσεων και δεν αναλύεται σε ένα μόνο άρθρο. Υπήρξα και εγώ σαν μαθήτρια, (όπως και πολλοί από εσάς θεωρώ) μάρτυρες μιας τέτοιας κατάστασης). Η συζήτηση όμως με έναν μαθητή μου και η πλήρης περιγραφή, για το πώς ασκεί βία σε έναν συμμαθητή του, συγκεκριμένη παρέα στο σχολείο του, εδώ και πολλά χρόνια, ειλικρινά με σόκαρε. Ο μαθητής είναι Γ Λυκείου και η κατάσταση αυτή επαναλαμβάνεται από το γυμνάσιο με σωματική βία που έχει φέρει το θύμα πολλές φορές, κοντά στο θάνατο. Οι ερωτήσεις που ακολούθησαν από μένα ήταν κλασικές και αναμενόμενες, οι απαντήσεις του μαθητή μου όμως αφοπλιστικές.

"Γιατί το κάνουν? Τί το ξεχωριστό έχει αυτό το παιδί?"- "Τίποτε το ιδιαίτερο"

"Με ποιο τρόπο ασκείται?" - "Στην αρχή τον σπρώχνουν, τον ρίχνουν κάτω και μετά πέφτουν πολλά άτομα από πάνω του με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αναπνεύσει. Πολλές φορές μετά απ'αυτό έχει λιποθυμήσει ή αιμορραγεί η μύτη του". 

"Δεν καταλαβαίνουν ότι μπορεί να του κοστίσει η ζωή του με αυτό?" - " Το κάνουν για πλάκα"

"Αν συνέβαινε κάτι σοβαρό στη υγεία του παιδιού αυτού, θεωρείς ότι θα το σταματούσαν?"- "Μπορεί ναι, για λίγο καιρό, αλλά μετα θα το ξαναέκαναν σε κάποιο άλλο παιδί".

"Γιατί δε μιλάτε στους καθηγητές?"- "Οι καθηγητές το ξέρουν, αλλά δεν κάνουν τίποτε"


  Η "ενδοσχολική βία",  "εκφοβισμός", ή "θυματοποίηση" , που έχει αρχίσει και γίνεται αντικείμενο συζήτησης τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα, θεωρείται κοινωνικό πρόβλημα και ορίζεται ως μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη και επαναλαμβανόμενη βία (λεκτική, σωματική, σεξουαλική)  και επιθετική συμπεριφορά, με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου, σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός του σχολείου.




Γιατί και πώς εκδηλώνεται?
 Το φαινόμενο του εκφοβισμού και της βίας στα σχολεία, είναι σύνθετο και στην εκδήλωσή του συμβάλλουν ατομικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Ειδικότερα, ρόλο παίζουν, τα ατομικά χαρακτηριστικά του παιδιού (η πιο συνηθισμένη εικόνα για το θύμα που έχουμε, είναι ένα παιδί ήσυχο, που δεν μιλάει πολύ και δειλιάζει να εκφραστεί, και η εικόνα του θύτη ο "μάγκας" της τάξης,που του αρέσει να επιδεικνύεται) το οικογενειακό περιβάλλον και οι συμπεριφορές που παρατηρούνται σε αυτό, το κλίμα του σχολείου και η στάση των εκπαιδευτικών και των γονέων απέναντι στο πρόβλημα, η προβολή της βίας από τα ΜΜΕ, καθώς και γενικότερα κοινωνικά προβλήματα που επιτείνουν αντικοινωνικές συμπεριφορές.

Οι πιο συνηθισμένες εκδηλώσεις είναι:


  • σπρωξίματα, χειρονομίες, ξυλοδαρμός
  • φραστικές επιθέσεις, βρισιές, απειλές
  • κλοπές, καταστροφή προσωπικών αντικειμένων
  • σεξουαλική παρενόχληση
  • αποκλεισμός και απομόνωση από παρέες και ομάδες


Στην Ελλάδα, από ποσοστά ερευνών παρατηρείται ότι το 10-15% μαθητών πέφτει θύμα κάποιας μορφής βίας και οι μισοί από τους μαθητές θύματα δεν αναφέρουν πουθενά το περιστατικό.

Οι έντονες ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις στα παιδιά από την ενδοσχολική βία:

  • σχολική άρνηση
  • πολλές φοβίες
  • συχνή απουσία από το σχολείο
  • εμφάνιση άγχους και ανασφάλειας
  • υπάρχει περίπτωση εμφάνισης μαθησιακών δυσκολιών και άλλων ψυχοσωματικών προβλημάτων

Τα παιδιά θύτες:

  • είναι ενεργητικά και υπερδραστήρια
  • εμφανίζουν έντονη και πολλές φορές αναίτια επιθετικότητα
  • έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και θέλουν να "τραβούν την προσοχή"
  • δεν έχουν ηθικούς ενδοιασμούς και τύψεις για τις πράξεις τους.
Ο εκπαιδευτικός οφείλει να προλαμβάνει τέτοια φαινόμενα με:

  • την ενίσχυση της φιλία και της συνεργασίας μεταξύ των μαθητών
  • την ενημέρωση και τη συζήτηση κανόνων συμπεριφοράς εντός και εκτός του σχολείου
  • την επίδειξη ιδιαίτερου ενδιαφέροντος στους νεοφερμένους μαθητές, ή μαθητές με ιδιαίτερες ανάγκες
  • την άσκηση συστηματικής εποπτείας σε όλους τους χώρους του σχολείου και ιδιαίτερα στους δυσπρόσιτους
Όσον αφορά την αντιμετώπιση, o εκπαιδευτικός:

  • θα πρέπει να προβεί σε συζήτηση του θύματος για τα συναισθήματά του και να το επιβεβαιώσει ότι δεν ευθύνεται εκείνο για την υπάρχουσα κατάσταση
  • να πείσει το θύμα "να σπάσει τη σιωπή του"
  • να ενημερώσει άμεσα τους γονείς του θύματος αλλά και του θύτη
  • να ενημερώσει τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς, καθώς και τον διευθυντή του σχολείο, για την αντιμετώπιση του φαινομένου και την πρόληψη παρόμοιων μελλοντικών καταστάσεων

Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

Δυσορθογραφία, τί είναι? Ποια η διαφορά της από τη δυσλεξία?

Η δυσορθογραφία είναι μία από τις τρεις διαταραχές που αποτελούν τις Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες. Αφορά τη δυσκολία της γραφής σε επίπεδο λέξης και κατ' επέκταση πρότασης και παραγράφου.
Για να μπορέσουμε να εξηγήσουμε και να κατανοήσουμε τις δυσκολίες ενός μαθητή με δυσορθογραφία και να μπορέσουμε να τον βοηθήσουμε, θα πρέπει να γνωρίζουμε πώς ορίζεται η γραφή... Γραφή είναι η διαδικασία εγγραφής της φυσικής γλώσσας, με τη μορφή συμβόλων πάνω σε επιφάνεια υλικού φορέα. Η Νεοελληνική γλώσσα, ως απόγονος της αρχαίας ελληνικής, παρουσιάζει μία σύνθετη μορφή γραφής εξαιτίας των αλλαγών που δέχθηκε η δεύτερη σε διάφορες χρονικές περιόδους.
Η δυσορθογραφία είναι ειδική διαταραχή μάθησης της ορθογραφίας που συναντάται σε παιδιά με φυσιολογική νοημοσύνη και συχνά συνοδεύει τη δυσλεξία. Μπορεί, όμως να υπάρχει και μόνη της χωρίς να υπάρχουν εμφανείς δυσκολίες στην ανάγνωση.





Η διόρθωση των λαθών πρέπει να είναι ιεραρχικά δομημένη. Για παράδειγμα, απόλυτη προτεραιότητα θα πρέπει να δίνεται η διόρθωση των λαθών που αφορούν το άρθρο, με σκοπό να γίνει κατανοητό από το μαθητή/ μαθήτρια η έννοια του γένους και του αριθμού. Επίσης μεγάλη σημασία, θα πρέπει να δοθεί  σε λάθη που γίνονται στα καταληκτικά μορφήματα. Αντίθετα, λάθη που αφορούν τα διπλά σύμφωνα, δεν είναι ανάγκη να διορθώνονται από τη στιγμή που υπάρχουν και άλλα πιο σημαντικά. Από την άλλη, στον τομέα της ορθογραφίας, ο εκπαιδευτικός είναι ανάγκη να διορθώνει αντικαταστάσεις ή παραλείψεις.



Τέλος θα παραθέσω μια εμπειρία που μοιράστηκε μαζί μου μια καθηγήτριά μου, η οποία μας διηγήθηκε ένα περιστατικό με έναν μαθητή της δυσλεξικό και δυσορθογραφικό. Το παιδί δυσκολευόταν πολύ εξαιτίας της βαριάς δυσλεξίας που είχε και τα γραπτά του συνήθως δεν τα εξλεταζαν καν οι καθηγητής (εδώ είναι σκόπιμο να τονίσω, ότι είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό των δασκάλων-καθηγητών που δεν μπορεί να αναγνωρίσει "σημάδια" μαθησιακών δυσκολιών). Με λίγα λόγια το παιδί ήταν σαν να μην υφίστατο στην τάξη σε επίπεδο διαγωνισμάτων και γραπτών ασκήσεων. Μια μέρα λοιπόν, αποφάσισε η καθηγήτρια αυτή, η οποία ειδικεύεται στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες να διαβάσει ανώνυμα στην τάξη μια έκθεση του μαθητή αυτού και όλοι αναρωτιούνταν σε ποιόν άνηκε. Ο μαθητής φυσικά αποκαλύφθηκε και η εκπαιδευτικός αυτή έδωσε ένα πολύ σημαντικό μάθημα, για τον τρόπο που θα πρέπει να εξετάζεται ένας μαθητής με τέτοιες δυσκολίες και φυσικά πώς του αναπτερώνουμε το ηθικό τονίζοντάς του τις δυνατές του πτυχές.

Η digital καθημερινότητα και η επιρροή της στα παιδιά Η σχέση που έχουν τα παιδιά με το διαδίκτυο χτίζεται από πολύ μικρή ηλικία  και σε αυτ...