Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017

Σχέση συνεργασίας με το δάσκαλο του παιδιού σας.

Η προσωπική μου γνώμη σχετικά με την τεράστια επιρροή που έχει η οικογένεια (η σχέση των γονεων μεταξύ τους αλλά και απέναντι στα παιδιά τους) στο παιδί, επιβεβαιώνεται καθημερινά όλο και περισσότερο. Μιλώντας για επιρροή, εννοούμε το συμπεριφορικό αλλά και το γνωστικό τομέα με ποικίλους τρόπους. Η οικογένεια ως η πρώτη και η σημαντικότερη κοινωνία που εισέρχεται το παιδί, μαθαίνει σε εκείνο να διαχωρίζει τις σωστές από τις μη αποδεκτές συμπεριφορές.


Ο εκπαιδευτικός από την άλλη πλευρά (στο σχολικό περιβάλλον η σε κάποιο άλλο), διαθέτει εξίσου μεγάλη επιρροή απέναντι στο παιδί, αφού διαθέτει όλα εκείνα τα "εργαλεία" με χρήση των οποίων, θα κάνει πιο γρήγορη κι αποτελεσματική την εκμάθηση γνώσεων στο παιδί.


Οι ειδικές μαθησιακές δυσκολίες είναι μια μόνιμη κατάσταση που επηρεάζει το παιδί. αυτό σημαίνει ότι οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να είναι σε μια συνεχή εγρήγορση, προκειμένου να εντοπίζουν και να επιλέγουν τις κατάλληλες μεθόδους που θα ταιριάζουν στο μαθητή και θα του φανούν αποδοτικές. Η σχέση ανάμεσα στο γονιό και στον εκπαιδευτικό είναι καθοριστικής σημασίας αλλά συχνά προκύπτουν προβλήματα που την παρεμποδίζουν. Μια ενδεχόμενη κακή εμπειρία από προηγούμενο εκπαιδευτικό, κάνει ένα γονιό πιο καχύποπτο και επιφυλακτικό, ενώ από την άλλη πλευρά, οι εκπαιδευτικοί πολλές φορές θεωρώντας τους γονείς ανίδεους κι αδιάφορους απέναντι στα παιδιά τους, είναι αρνητικά διακείμενοι απέναντι τούς. Παρ' όλες όμως τις δυσκολίες και τους προβληματισμούς, ο στόχος είναι κοινός, η μέγιστη δυνατή ενίσχυση και στήριξη του παιδιού.


Για την επίτευξη λοιπόν, αυτού του κοινού στόχου, κρίνεται αναγκαία η οικοδόμηση μια ειλικρινούς συνεργασίας. Μερικές συμβουλές για να συμβεί αυτό:








  1. Ο γονιός θα ήταν χρήσιμο να ενημερώσει το δάσκαλο του παιδιού του για όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα του. Η σκιαγράφηση του παιδιού (χαρακτήρας, χόμπι, διάγνωση-εάν υπάρχει), θα δώσει τη δυνατότητα στο δάσκαλο να το γνωρίσει κι από τα μάτια του γονιού, όταν εκείνο βρίσκεται στο σπίτι.
  2. Η συνάντηση γονιού και δασκάλου θα ήταν σωστό να γίνει την πρώτη κιόλας μέρα της σχολικής χρονιάς. Αυτό θα δώσει την  ευκαιρία στο γονιό να συναναστραφεί νωρίς με τον εκπαιδευτικό, αλλά και το αντίστροφο, ώστε ο δάσκαλος να είναι "προετοιμασμένος" και γνώστης από πριν, για τον μαθητή.
  3. Είναι σωστό ο γονιός να ενημερώσει το δάσκαλο για το μαθησιακό προφίλ του παιδιού, Η απόδοσή του στη διάρκεια των σχολικών χρόνων αλλά και οι τρόποι, οι τεχνικές που το έχουν βοηθήσει ή αποθαρρύνει στο παρελθόν, είναι πολύ χρήσιμες πληροφορίες.
  4.  Ο γονιός θα πρέπει να είναι ενήμερος για τις εκπαιδευτικές προσεγγίσεις που χρησιμοποιεί ο εκπαιδευτικός, προκειμένου να μην κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό και αποπροσανατολίσει το παιδί.
  5. Πολλές φορές, ενώ ο στόχος είναι ο ίδιος, οι τρόποι προσέγγισης διαφέρουν ανάλογια με την προσωπικότητα του καθενός. έτσι, ο εκπαιδευτικός μπορεί να συνεισφέρει με διαφορετικό τρόπο και ο γονιός με κάποιο άλλο.
  6. Τα κίνητρα στους μαθητές και ιδιαίτερα σε εκείνους που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες, κρίνονται απαραίτητα, αφού χωρίς εκείνα, ενδεχομένως η διαδικασία της μάθησης, να καταστεί ανιαρή.
  7. Το παιδί είναι σωστό να "μιλάει" για τα συναισθήματά του και να τα "ονομάζει". Η έκφραση συναισθημάτων στο γονιό για τον εκπαιδευτικό και το αντίστροφο, θα δώσει την ευκαιρία στον καθέναν να έχει εποπτεία στο σχολικό περιβάλλον και στο σπίτι αντίστοιχα.
  8. Η ανάπτυξη ενδιαφερόντων κρίνεται απαραίτητη και από το γονιό και από το δάσκαλο.
  9. Στο σπίτι, οι γονείς θα πρέπει να βοηθούν το παιδί (όπου κρίνεται απαραίτητο) στις σχολικές εργασίες, ούτως ώστε ο μαθητής να αισθανθεί ασφάλεια.




Ας μην ξεχνάμε λοιπόν ότι μια σωστή και με, γερά θεμέλια, διαπροσωπική σχέση γονεά-παιδιου-εκπαιδευτικού, ευνοεί:
  • την προσωπική εξέλιξη του μαθητή
  • το καλύτερο συναισθηματικό κλίμα
  • τη μεγαλύτερη πειθαρχία
  • την αποτελεσματικότερη διδασκαλία
  • την αποτελεσματικότερη μάθηση

Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

Δεπυ στους ενήλικες

Η ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής - Υπερκινητικοτητα) είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή με νευροβιολογική βάση. Κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά της είναι η μειωμένη συγκέντρωση και ο έντονος παρορμητισμός (σε περίπτωση που συνυπάρχει και η υπερκινητικότητα, προστίθεται και η συνεχής κινητικότητα).




Είναι υπερκινητικο η' απλά ζωηρό? 

Η πιο συνηθισμένη αλλά και αναμενόμενη ερώτηση των γονέων είναι αυτή. Πολλά παιδιά είναι απλά ζωηρά. Όταν όμως οι προαναφερθείσες συμπεριφορές εμφανίζονται σε βαθμό ασύμφωνο με την ηλικία του παιδιού, τότε καλό θα ήταν να παρακολουθηθεί πιο εντατικά.

Γιατί αδυνατεί να συγκεντρωθεί όταν του δίνεται μια άσκηση για το σχολείο, ενώ όταν θα έχει ένα κίνητρο για μια δραστηριότητα στο σπίτι, μπορεί να τα καταφέρει? 

Υπάρχει η πιθανότητα το παιδί να χρειάζεται κίνητρο για να ολοκληρώσει μια δραστηριότητα. Στην περίπτωση αυτή, ελέγχουμε το παρορμητισμό και την αδυναμία συγκέντρωσης με βάση την ηλικία και το αναπτυξιακό του προφίλ. Εάν οι συμπεριφορές αυτές, δημιουργούν δυσκολίες στις σχέσεις του με τους άλλους (στο σχολείο, στις εξωσχολικές δραστηριότητες ή στο σπίτι), τότε καλό θα ήταν ο γονιός να συμβουλευτεί κάποιον ειδικό εκπαιδευτικό, ώστε να συνεργαστούν για να βοηθηθεί το παιδί.

Η σκιαγράφηση του Κωνσταντίνου, ίσως βοηθήσει ώστε να καταλάβουμε καλύτερα τα χαρακτηριστικά ενός παιδιού με ΔΕΠΥ.
Ο Κωνσταντίνος είναι 8 ετών και είναι είναι παιδί που κινείται αδιάκοπα, χωρίς να κουράζεται. Η προσοχή του διασπάται πολύ εύκολα και δυσκολεύεται ιδιαίτερα να παραμείνει συγκεντρωμένος ώστε να ολοκληρώσει μια δραστηριότητα.
Χρειάζεται συνεχώς κίνητρα για την επίτευξη μια δραστηριότητας και κυρίως επιβράβευση.
Κατά τη διάρκεια, παιχνιδιού με τους φίλους του, είναι ιδιαίτερα παρορμητικός και δε μπορεί να περιμένει τη σειρά του. Κάνει συνεχώς ζαβολιές με σκοπό να κερδίσει και θέλει να είναι το επίκεντρο της προσοχής (πράγμα με το οποίο δυσανασχετούν οι φίλοι του).



Ας προσπαθήσουμε τώρα, να φανταστούμε τον Κωνσταντίνο σαν ενήλικα.

Η σύγχρονη πραγματικότητα είναι πολύπλοκη και η διαχείρισή της απαιτεί να έχουμε μια σειρά από ικανότητες που μας επιτρέπουν:

  • να φιλτράρουμε τα εξωτερικά ερεθίσματα, ώστε να ελέγξουμε ποιο από αυτά θα υιοθετήσουμε αλλά και ποιο από αυτά θα απομονώσουμε.
  • να βάζουμε προτεραιότητες, αποφασίζοντας την κάθε στιγμή, τί είναι το πιο σημαντικό

Ο Κωνσταντίνος δυσκολεύεται ως ενήλικας, σε αρκετές πτυχές της καθημερινής του ζωής, όπως η εργασία, οι ερωτικές και κοινωνικές του σχέσεις, οι σπουδές. Οι φρενήρεις ρυθμοί της καθημερινότητας, σε συνδυασμό με την αδύναμη  μνήμη του, τον κάνουν ασυνεπή στις υποχρεώσεις του (ξεχνάει να πληρώσει λογαριασμούς, δεν θυμάται προσωπικές υποχρεώσεις). Αδυνατεί να συγκεντρωθεί σε τομείς που απαιτούν συγκέντρωση, γεγονός που του δημιουργεί προβλήματα, τις περισσότερες φορές, στο εργασιακό περιβάλλον. Ακόμη, δεν έχει καλή αίσθηση του χρόνου, με αποτέλεσμα να καθυστερεί σε συναντήσεις.

ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙ' ΑΥΤΟ

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η ζωή με ΔΕΠΥ είναι πιο δύσκολη, αλλά η αποδοχή και η αναγνώριση είναι το πρώτο βήμα. Ύστερα έρχονται τα υπόλοιπα:


  • Συναισθηματικό αυτοέλεγχος. Πριν απαντήσω ή αντιδράσω σε κάτι, το σκέφτομαι καλά.
  • Δεν αναβάλω και δεν αποφεύγω υποχρεώσεις.
  • Να βάζω ειδοποιήσεις, προκειμένου να μην αμελώ πράγματα.
Ακόμη:
  • ενημέρωση της οικογένειας σε σχέση με τις δυσκολίες του οικείου τους και αποφυγή θυμού που πιθανών να εκτονωθεί, λόγω της συσσωρευμένης κούρασης.
  • εκπαίδευση του ίδιου του ατόμου σε σχέση με τα νευροβιολογικά αίτια της ΔΕΠΥ.
  • απαλλαγή από βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις του τύπου "είμαι τεμπέλης", "είμαι ανεύθυνος".



Σάββατο 1 Απριλίου 2017

5 Τακτικές για δύσκολους αναγνώστες

Η ανάγνωση είναι μία αρκετά δύσκολη διαδικασία και σε συνδυασμό με την κατανόηση, καθίσταται πολύπλοκη. Το παιδί καλείται να διαβάσει και να κατανοήσει ένα κείμενο, προκειμένου να απαντήσει σε ερωτήσεις που του δίνονται. Εδώ δίνονται κάποιες οδηγίες με σκοπό τηνδιευκόλυνση του μαθητή.


  • Διάβασε το κείμενο ανά παράγραφο. Σταμάτα, μόλις τελειώσεις την παράγραφο.


  • Χρωμάτισε κάθε άγνωστη λέξη.


  • Βρες την κεντρική ιδέα κάθε παραγράφου.


  • Προσπάθησε να βρεις τις λέξεις κλειδιά.


  • Διηγήσου (από μέσα σου ή σε κάποιον την ιστορία). 

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2017

Κάνε τη ζωή των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες πιο εύκολη, στο μάθημα της έκθεσης.

"Κυρία, θα κάνω όποια άλλη άσκηση θέλετε, εκτός από σκέφτομαι και γράφω"

Καν' τε το εξής τεστ: Προσπαθήστε να σκεφτείτε τον εαυτό σας να κάνει κάτι που μισεί, μπροστά σε κόσμο. Κάποιος από εσάς μπορεί να σκεφτεί ότι μισεί να τραγουδάει μπροστά σε κόσμο, κάποιος άλλος να τραγουδάει κοκ.
Νομίζω ότι τα συναισθήματα που σας δημιουργούνται, σίγουρα δεν είναι ευχάριστα. Αμηχανία, απέχθεια, ντροπή. 

Η αυτοαξιολόγηση αυτή, είναι ένα μικρό δείγμα, προκειμένου να προσπαθήσετε να μπείτε στη θέση ενός παιδιού με δυσλεξία, τη στιγμή που διαβάζει ή γράφει μπροστά σε άλλους. Θέλει να βγει αμέσως από αυτή τη θέση, γιατί ξέρει πως όσο κι αν προσπαθήσει, συνεχώς θα ματαιώνεται και θα απορρίπτεται αφού θα κάνει λάθη. Δύσκολα θα καταφέρεις να το πείσεις να το κάνει και ακόμη κι όταν αυτό συμβεί, θα είναι επειδή πρέπει.

Το "σκέφτομαι και γράφω", ένα πολύ απαιτητικό μάθημα.
Οι απαιτήσεις του μαθήματος της έκθεσης, από το δημοτικό έως και το λύκειο, είναι πολλές. Οι καθηγητές ελέγχουν το μαθητή σε πολλούς τομείς, της κατανόησης, της έκφρασης, της δομής και της ορθογραφίας. Ο χρόνος λοιπόν εξέτασης του μαθήματος είναι πολύ λίγος για να μπορέσει ένα παιδί να γράψει και να ελέγξει το γραπτό του. 
Ο δυσλεξικός μαθητής, "δυσφορεί", όταν ξέρει ότι πρέπει να γράψει έκθεση. Αυτό συμβαίνει:
1. γιατί ο χρόνος δεν του είναι αρκετός τις περισσότερες φορές, καθώς ο χρόνος που χρειάζεται για την επεξεργασία των ζητουμένων, είναι μεγαλύτερος, στα παιδιά αυτά.
2. οι δυσλεξικοί μαθητές αντιμετωπίζουν δυσκολία στον προφορικό και γραπτό λόγο. Αυτό, έχει ως συνέπεια, να υπάρχουν τις περισσότερες φορές, ορθογραφικά λάθη, κάτι που ματαιώνει το παιδί και δεν του δημιουργεί κίνητρα.
3. Τα παιδιά με Δυσλεξία και άλλες μαθησιακές δυσκολίες εμφανίζουν σοβαρά κενά στη δυνατότητα απομνημόνευσης και ανάκλησης πληροφοριών. Η μεγαλύτερη δυσκολία σχετίζεται περισσότερο με τη μνήμη εργασίας. Αυτό έχει ως απόρροια να δυσκολεύεται πολύ το παιδί να θυμηθεί και να βάλει σε τάξη τις ιδέες του. Έτσι,έχει ανάγκη από περισσότερο χρόνο προκειμένου να ανακαλέσει τα ζητούμενα και τα δεδομένα του θέματος.
4. Η μνήμη εργασίας διευκολύνει τη λειτουργία πολλών γνωστικών λειτουργιών, όπως π.χ. της κατανόησης, της ανάγνωσης. Οι ελλείψεις λοιπόν στη μνήμη εργασίας δυσχεραίνουν το μαθητή να θυμηθεί τυχόν παρατηρήσεις που του έχει επισημάνει ο εκπαιδευτικός, προκειμένου να μην τις επαναλάβει.

Κάνε τη ζωή του μαθητή πιο εύκολη.


Το παιδί που εμφανίζει μαθησιακές δυσκολίες, δε θέλει να γράψει. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί να σε εκλιπαρεί να μην γράψει και να στα πει προφορικά. 
Αυτό, λοιπόν που  ενδιαφέρει κατά κύριο λόγο έναν εκπαιδευτικό είναι να μάθει το παιδί να δομεί τις σκέψεις του. 

  • Ζήτησε από το μαθητή να σου πει προφορικά, αυτό ακριβώς που θα έγραφε. Αντί γι' αυτόν, γράψε το εσύ και έπειτα δώσ' του το να το διαβάσει. Ζήτησε του να σου πει, τί δεν του αρέσει και να σου πει να το διορθώσεις. Με αυτό τον τρόπο θα μάθει να χρησιμοποιεί διαρθρωτικές λέξεις και να έχει η παράγραφος αλλά και η έκθεσή του μία συνέχεια, χωρίς να αγχώνεται μήπως κάνει ορθογραφικά λάθη.
  • "Κομμάτιασε" το θέμα της έκθεσης. Χρωμάτισε με άλλο χρώμα τα ζητούμενα και με άλλο τα δεδομένα, προκειμένου να τα βλέπει πιο εύκολα, όταν θα ανατρέχει σε αυτά.
  • Κάνε ένα σχεδιάγραμμα με πλαγιότιτλο στην κάθε παράγραφο. Αυτό θα βοηθήσει το μαθητή με δυσλεξία να δομήσει καλύτερα τις παραγράφους του και να μη συγχέει τα θέματα και τα νοήματά του.
  • Ακόμη, δώσε περισσότερο χρόνο στο παιδί να επεξεργαστεί τις πληροφορίες του θέματος. Το άγχος του χρονοδιαγράμματος είναι μόνο κακός σύμβουλος.
  • Επίσης, θύμισέ του πώς αν δεν προλάβει να τα γράψει όλα, μπορεί να συμπληρώσει αυτά που θέλει να γράψει προφορικά.
Αν θέλουμε να εξασκήσουμε την ορθογραφία:

Αφού, έχει δουλευτεί το θέμα της δομής (πρόλογος-κύριο μέρος- επίλογος), έπεται ο τομέας ορθογραφία. (Μας ενδιαφέρει περισσότερο η δομή, καθώς στον προφορικό λόγο, η δομή είναι αυτή που υπερισχύει).

  • Ζήτησε από το παιδί να γράψει μία έκθεση και καθησύχασέ τον ότι δεν σε ενδιαφέρουν τα ορθογραφικά του λάθη. Με αυτό τον τρόπο, όλη του η προσοχή θα επικεντρωθεί στη δομή και στις ζητούμενες έννοιες. Αφού τελειώσει, πρότρεψέ τον να ανοίξει το λεξικό και να αυτοδιορθωθεί. Είναι σίγουρο ότι θα νιώσει καλύτερα που θα είναι ο "δάσκαλος" του εαυτού του και θα του αποτυπωθούν πολύ καλύτερα στη μνήμη, οι δικές του διορθώσεις. 
  • Κάθε φορά, που διορθώνεις ένα ορθογραφικό λάθος του, θύμιζέ του μερικές λέξεις από την οικογένεια λέξεων που ανήκει (εάν είναι θεματικό) και επαναλάμβανε τους κανόνες γραμματικής (σε περίπτωση που είναι καταληκτικό).
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που μετράει περισσότερο, για να βελτιωθεί το παιδί με μαθησιακές δυσκολίες, είναι η ψυχολογία και η αυτοπεποίθησή του. Άρα, μην ξεχνάς να τον ενθαρρύνεις συνεχώς και να κρατάς ένα αρχείο από την αρχή της χρονιάς με τις εκθέσεις του, προκειμένου να δει μόνος του τη μείωση των λαθών του.

"Όντως κυρία, είχατε δίκιο, εδώ είχα πολύ περισσότερα κόκκινα απ' ότι σήμερα",


Η digital καθημερινότητα και η επιρροή της στα παιδιά Η σχέση που έχουν τα παιδιά με το διαδίκτυο χτίζεται από πολύ μικρή ηλικία  και σε αυτ...