Με αφορμή το βιβλίο που διαβάζω τις τελευταίες ημέρες 'Πώς οι Δανοί εκπαιδεύουν τα πιο ευτυχισμένα παιδιά στο σχολείο και στην οικογένεια', το οποίο και έχω βρει εκπληκτικό, θα ήθελα να θίξω αυτό το τεράστιο κομμάτι της ενσυναίσθησης και κατά πόσο καλλιεργείται στα παιδιά!
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου ο καθένας ενδιαφέρεται για τον εαυτό του και το πώς του συμπεριφέρονται και όχι στο Τι οδήγησε σε αυτή τη συμπεριφορά???
Πριν 2 χρόνια δούλευα ως παράλληλη στήριξη σε μαθητή Δ' δημοτικού με ΔΕΠΥ, ο οποίος δυσκολευοταν ιδιαίτερα στη διαχείριση του θυμού του εξαιτίας της παρορμησης του. Απόρροια αυτού ήταν, στην αρχή του διαλείμματος να είναι ιδιαιτέρως πρόσχαρος και να έχει τη διάθεση να παίξει με τους φίλους του, στην πορεία όμως αυτό να χάνεται καθώς η έλλειψη ενσυναίσθησης σε συνδυασμό με το θυμό που μπορεί να είχε σε κάποιο παιχνίδι, έκανε τα παιδιά να απομακρύνονται.
Σε συνεργασία με τη δασκάλα της τάξης του, αποφασίσαμε να αφιερώσουμε μια ώρα την εβδομάδα σε αυτό που οι Δανοί αποκαλούν 'ώρα της τάξης'. Την ώρα αυτή, με διάφορες δραστηριότητες προσπαθούσαμε να οδηγούμε τα παιδιά να αναγνωρίσουν συναισθήματα συμμαθητων τους από εκφράσεις προσώπου , χειρονομίες κλπ αλλά και το να μιλούν για το πώς αισθάνονται τα ίδια. Ο μαθητής μου δυσκολεύτηκε πολύ να προσαρμοστεί σε αυτή τη διαδικασία και να 'ανοιχτεί' στους συμμαθητές του. Μετά απο περίπου 2 εβδομάδες, όχι μόνο συμμετείχε, αλλα η επιθετική συμπεριφορά του στο διάλειμμα, μειώθηκε αισθητά.
Προσπαθούμε να διδάξουμε στα παιδιά αρχαία και ιστορία και ξεχνάμε να διδάξουμε να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα τους και κατ' επέκταση πώς να μπαίνουν στη θέση του άλλου . Και όχι μόνο αυτό, αλλά πολλές φορές γονείς κι εκπαιδευτικοι χρησιμοποιούν φράσεις όπως 'Μη ντρέπεσαι', 'μην αγχώνεσαι', 'είσαι μεγάλο παιδί και δεν πρέπει να κλαις', με τις φράσεις αυτές ωθούνται τα παιδιά στο να αποσιωπούν το πως αισθάνονται και να νιώθουν ότι πρέπει να αισθανθούν κάτι άλλο, κάτι πιο αποδεκτό.
Στη Δανία ο τομέας της ενσυναίσθησης είναι από τους πιο βασικούς και καλλιεργείται στα παιδιά απο πολύ μικρή ηλικία με διάφορες δραστηριότητες και τρόπους και είναι ένας από τους παράγοντες που τους κατατάσσει στον πιο ευτυχισμένο λαό στον κόσμο.
Χρήσιμες συμβουλές για γονείς κι εκπαιδευτικούς :
- Όταν το παιδί σας ή ο μαθητής σας κλαίει επίμονα η' αντιδράει υπερβολικά, σταθείτε στο ύψος του και πείτε του ότι τον καταλαβαίνετε. Έπειτα ζητήστε του εκείνος να σας προτείνει μια λύση με την οποία θα νιώσει καλύτερα.
- Μειώστε το χρόνο που χρησιμοποιούν τα tablet και τους υπολογιστές τα παιδιά κι αυξήστε το ελεύθερο παιχνίδι. Έρευνες έχουν δείξει, ότι το ελεύθερο παιχνίδι στη φύση διδάσκει στο παιδί να είναι πιο αυτόνομο και να μαθαίνει τα όριά του.
- Οργανώστε μια φορά την εβδομάδα μια συγκέντρωση στο σπίτι, όλη η οικογένεια, όπου όλα τα μέλη θα συζητούν μαζί ιστορίες, θα παίζουν επιτραπέζια παιχνίδια, θα συζητούν για το πώς πέρασαν την εβδομάδα τους και θα αποφεύγεται η χρήση κινητών τηλεφώνων! Η ψυχική επαφή είναι πολύ καίρια στις μέρες μας και κάνει τα παιδιά να αισθάνονται ασφαλή.
- Επικροτήστε μια σωστή συμπεριφορά (συνεργασία, αλληλοβοήθεια, προσπάθεια) περισσότερο απο έναν καλό βαθμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου